سال 84 بود (اگه اشتباه نکنم)

تو کافی نت با مقوله جدیدی به نام وبلاگ آشنا شدم.

یه وبلاگ ساختم تو بلاگفا

بعد یه مدت حذفش کردم 

یه وبلاگ ساختم تو پرسین بلاگ 

و هم چنین میهن بلاگ و بلاگ اسکای و بعضی دیگه 

یه نفر بهم گفت وبلاگستان پارسی بلاگ رو میشناسی ؟

گفتم نه در محل آردس مرور گر اینترنت اینو تایپ کردم:WWW.PARSIBLOG.COM

نمیدونستم چی میشه و به کجا میرسه یه وبلاگ ساختم . خوشم اومد امکاناتی داشت .امکانات وبی داشت . با آشنایی بیشتر با امکانات این وبلاگستان . کم کم  جول و پلاسم رو در وبلاگشتانهای فوق الذکر جمع کردم  بعضی هاشون رو حتی حذف کردم . و اقامت دائم گرفتم تو پارسی بلاگ.

ازدواج کردم .

با دایل آپ می اومدم تو پارسی بلاگ.

اینترنت پرسرعت خریدم . بازم میاومدم تو پارسی بلاگ . در همین حین .....

.

.

.

.

.

.

گفتن تالار گفتمان اومده تو بازار سایبر. تو پارسی بلاگ موندم.

گفتن جامعه مجازی اومده تو فضای سایبر . تو پارسی بلاگ موندم . 

گفتن .............................................تو پارسی بلاگ موندم.

گفتن .............................................تو پارسی بلاگ موندم .

البته خدائیش پارسی بلاگ نه تنها از این مقوله ها عقب نیفتاد که پا به پای این محصولات جدید سایبری قدم بر میداشت . و به جرئت میتونم بگم در حد توان خودش حق مطلب رو ادا کرد.

هرچند بعضی چیزا رو بعضی وبلاگستانها دارند و لی پارسی بلاگ نداره ولی خیلی چیزها رو پارسی بلاگ داره که هیچ جا نداره.

یکی از این امانات ارزشمند پارسی بلاگ پیامرسانه که جامعه مجازی اهالی پارسی بلاگه .

اوائل عنایتی نداشتم به پیام رسان. 

کم کم استفاده کردم .

خوشم اومد.

عادت کردم بهش .

معتادش شدم .

الان هم ......

یکی دوسال مدیر پارسی بلاگ در ایام غدیر مبلغی رو هدیه میدادن به اهالی پارسی بلاگ.

امسال شمسی (سال 90 ) خبری از یه چیز جدید با نام پارسی نامه می اومد .

(نوشته شده در حدود اواخر سال نود.)

این نوشته بنا بود تکمیل شود اما دیگر نیازی به تکمیلش نیست

(نوشته در روز 16 رمضان المبارک1433)