بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند متعال رزق و روزی ما کرده است سربازی امام عصر را که شاکر این نعمت عظیم هستیم. 

یکی از کارهایی که جماعت طلاب عهده دار آن است برپایی منابر وعظ و خطابه به دعوت صاحبان هیئات و مجالس میباشد.

بالای منبر رسول الله باید از خدا گفت و لا غیر.

توفیقی که خداوند متعال نزدیک به شش سال است به حقیر عنایت فرموده همین مبر رفتن و سخنرانی کردن است.

روز خدمت استاد معظم و معزز خودم حضرت آیه الله حاج شیخ محمود خدابخشیان رسیده و از او برای سخنرانی کردن اجازه خواستم. این استاد والا مقام مرا رخصت فرمود. پس از آن چندی بود که بعضی از منبر هایم را خدمتش عرضه نمودم واشکالاتی را بیان فرمود که در صدد رفع آن برآمدم. 

اینک که از این اتفاق شش سال میگذرد نه اینکه بر صحبتهاو سخنرانی هایم اشکالی وارد نیست اما احساس کردم میتوانم آنها را برای استفاده بیشتر خودم و شاید استفاده دوستان در همین وبلاگ قرار دهم. 

این صحبت که خدمتتان هم اینک تقدیم میشود مربوط به شعبان المعظم 1433 میباشد که در هیئت فاطمیه ارض اقدس سلسله سخنرانی های خودم را با موضوع داستان قیام امام حسین علیه السلام بیان میکردم.

امید که قبول افتد. 

از نظرات تکمیلی و انتقادهای سازنده خود مرا بی‌بهره نخواهید گذاشت.

قسمت دوم این سلسله سخنرانی را در اینجا میتوانید بشنوید.(در پنجره جدید باز میشود.)