چند وقتی است که نه موتور دارم نه ماشین معمولا با اتوبوس مسیر مو میرم خب تو اتوبوس وقتی که صندلی ها پر میشه میدونید دیگه !!گاها پیرمردها سوار میشن اینجاست که جای ایثار  برای بعضیها و انفاق برای بعضی دیگره به لطف الهی اکثر جوونا ومیان سالا اینجور وقتا جاشونو به پیامبرای امت میدن اما گاهی اینجوری نیست.اینجور مواقع من که ملبس هستم احساس وظیفه می کنم که باید جامو بدم به بزرگترا بشینن تا میام این کارو بکنم بلا فاصله می بینم که چند تا جوون بلند میشن و می گن حاج آقا شما بشین و جاشونو میدن به این پیرمردا این جوونا فکر کنم دو دسته اند : دسته اول :خجالت می کشن که بلند شن و جاشونو به یه پیر مرد بدن شاید از باب خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت باش دسته دوم :وجدان دارن اما خوابه و اصلا نمی خوان بلند شن وقتی که می بینن یه نفر روحانی که مورد احترام همس بلند میشه اونا به قولی وجدان درد می گیرن و جاشونو می بخشن کلا وجدان چیز خوبیه!! اگه بتونیم انسانها رو به فطرت برگردونیم و وجدانشونو بیدار کنیم ...وه چه دیدنیست. ............................................. لازمه ها 1-ایثار وقتی موضوعیت پیدا می کنه که خود انسان به چیزی نیاز داشته باشه اما اون رو به دیگری که محتاجه ببخشه 2-انفاق همینه که بهش نیاز نداره  و می بخشه . 3-اگه اشتباه نکنم حضرت امام صادق علیه السلام  فرمودند :پیران پیامبران امتند.

کان مدة و لم املک سیارة و لا دراجة ناریة . وفی هذا المدة ارکب الحافلة علی الشوارع لوصول مقصدی . اما فی الحافلة عندما یتم ملئ المقاعد کان وقت الایثار لبعض و وقت الانفاق لبعض آخر خصوصا اذا رکب شیخ . بحمد الله ومنه اکثر الشباب یقومون و یعطون مقاعدهم الی الشیوخ فی بعض الاحیان و لکن لیس دائما مثل هذا . هذه المرة انا اعلم واجبة ان اقوم و أعطی مقعدی ذلک الشیوخ . لکن الشباب القاعد قالوا لی:لا تقم  و یقومون و یعطون ... هذا الشباب نوعین: الاول :الذین یشعرون بالحرج و القیام و الاعطاء ربما بسبب تعرضهم فی منظر الناس. والثانی :الذین کان لهم ضمیر لکنه نائم و یحتاج الی تذکرة و هم اذا رأوا انی اقوم  ایقظ ضمائرهم و قاموا ... الضمیر هو امر جید عموما!!! ما اجمل الدنیا !!! ان نقدر علی ان نعود البشر علی فطرتهم و نیقظ ضمائرهم ... .................................... اللوازم: 1.  الایثار اذا انفق ولو کان به خصاصة 2.  الانفاق انفق شیئا ولا یحتاجه